VIVA column wedstrijd, juni 2010 . Opdracht: schrijf een column over waar 30 jaar voor jou voor staat.
‘’Als ík 30 ben, dan ben ik vast en zeker getrouwd met een leuke kerel, ben ik zwanger van de 2e en wonen we in een gezellig huisje.’’ Ik hoor het mezelf nog zeggen.. Alleen was ik toen 18 en inmiddels ben ik 27. Ik heb geen vaste relatie en woonde tot voor kort zelfs nog bij mijn ouders. Het enige wat ik in bijna 10 jaar voor elkaar heb gekregen om mijn zogenaamde '30’s doel' te bereiken, is een vaste baan! Mijn vriendinnen wonen samen, gaan trouwen of zijn zwanger. Heb ik dan iets verkeerd gedaan?
Soms lijkt het wel of iedereen probeert te voldoen aan verwachtingen die we ons zelf opleggen, want als je 30 bent moet je huisje-boompje-beestje hebben toch? Mag je niet gewoon gelukkig zijn zónder dat? Ik woon samen met één van mijn beste vriendinnen in een heerlijk appartement in een leuke stad, heb geweldige vrienden en ga veel op reis. Ik kan niet zeggen dat ik het vervelend vind dat mijn leven er nú heel anders uitziet dan ik op mijn 18e dacht. Ik ben oprecht blij voor mijn vriendinnen, maar ben stiekem ook blij dat ik nog niet ga trouwen, laat staan zwanger ben. Ik vind het heerlijk dat ik mijn appartement kan inrichten zonder te kibbelen over de meubels, niet hoef te sparen voor een bruiloft en me geen zorgen hoef te maken over een baby in mijn buik.
Maar toch… ondanks dat ik gelukkig ben met mijn leven zoals het is, knaagt er iets. Zonder dat ik het zelf wil, voel ik me soms een beetje rusteloos. Is het dan toch die beruchte biologische klok?? Ik dacht altijd dat ik hem niet had, maar het lijkt wel of er een klein stemmetje in me zegt dat het toch wel eens tijd wordt dat ik ga nestelen. Nou stemmetje, ik doe echt nog even niet mee hoor! Want of hij nou tikt of niet, voorlopig zet ik mijn biologische klok mooi nog even op de snooze-stand! Laat ik maar eens beginnen met het aan de haak slaan van die kerel en de rest…
Och… ik zeg op naar de 40!! ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten